พระพุทธบารมีเหนือหมู่มาร

 พระบรมโพธิสัตว์ (พระพุทธเจ้าก่อนบรรลุธรรม) ได้เสด็จไปประทับใต้ต้นมหาโพธิ์ในเวลาเย็น และนั่งสมาธิกำหนดจิตเจริญสมาธิภาวนาเพื่อการบรรลุพระสัมมาสัมโพธิญาณ แต่จิตของพระองค์ แทนที่จะคิดไปในทาง โลกุตตรธรรม กลับหันไปคิดถึง โลกิยสุข แต่เมื่อครั้งอยู่ครองเรือน ในหนหลัง และผู้แต่งปฐมสมโพธิกถา ได้แสดงการผจญในโลกิยสุขของพระบรมโพธิสัตว์โดยใช้การผจญของมารเป็นสัญลักษณ์ ดังนี้ว่าเป็น พระยาวัสสวดีมารซึ่งคอยติดตามพระองค์อยู่ จึงเข้าขัดขวาง โดยขี่ช้างคิรีเมขละ นำเหล่าเสนามารจำนวนมากเข้ามารบกวน หวังให้พระองค์เกรงกลัวจะได้ลุกขึ้นเสด็จหนีไป แต่พระองค์ก็ยังประทับนิ่งเป็นปกติโดยมิได้ทรงหวั่นไหว พระยามารจึงโกรธมาก สั่งให้เสนามารกลุ้มรุมกันประหารพระองค์ พระองค์จึงทรงนึกถึงบารมี 30 ทัศ ที่ทรงบำเพ็ญสั่งสมมาทุกชาติ โดยขอให้นางแม่พระธรณีเป็นพยาน แม่พระธรณีจึงผุดขึ้นมาจากพื้นดิน แล้วบิดมวยผมจนน้ำท่วม กระแสน้ำก็พัดพาพวกเสนามารไปหมดสิ้น พระยาวัสสวดีมารจึงยอมแพ้หนีไป

 

      ในประวัติและบทความข้างต้นนี้ข้าพเจ้าได้นำมาสร้างสรรค์และคิดรูปแบบของงานขึ้นมาใหม่ในขณะนั้น ผู้สร้างได้รู้สึกว่ามารที่มีอยู่ในใจของผู้สร้างเองคือ ความโลภ ความโกรธ ความหลงที่มีอยู่ในจิตในใจ จึงสร้างรูปสัญลักษณ์ขึ้นมา สื่อความหมายถึงการทำจิตใจตัวเองให้หมดจดจากสิ่งเศร้าหมอง ด้วยการปั้นพระพุทธรูปปางมารวิชัย หรือปางชนะมารสื่อถึงจิตใจที่บริสุทธิ์ที่อยู่ด้านบนในส่วนฐานนั้นเป็นรูปอะมนุษย์หรือยักษ์และรูปสัตว์เดรัจฉานต่างๆเกาะเกี่ยวผูกมัดกันอยู่ด้านล่าง สื่อความหมายถึงหมู่มาร 

       พระพุทธบารมีเหนือหมู่มาร สื่อความหมายให้เห็นถึงการทำจิตใจให้อยู่สูงกว่าความเศร้าหมองหรือเหนือกว่าหมู่มารทั้งปวง

      ดังนั้นการที่จะดำรงดำเนินชีวิตอยู่ให้อยู่เย็นเป็นสุขได้นั้นต้องหมั่นทำจิตใจให้อยู่เหนือความเศร้าหมองทั่งปวงจะส่งผลและนำมาซึ่งความสุขอันแท้จริงต่อตนเองและครอบครัว