Untitled 2019

แนวความคิด :

ป่าคือความทรงจำของศิลปินตอนเด็กๆ กับพ่อ ความทรงจำที่เดินทางข้ามเขา ลูกเเล้ว ลูกเล่า ของอำเภอฝาง บนกระบะเก่าๆไปขายของจิปาถะเรื่อยเปื่อยให้กับชาวเขาเผ่าม้ง เเม้ว กระเหรี่ยง เย้า ศิลปินเติบโตมากับรถคันนั้น ป่าจึงเต็มไปด้วยความทรงจำของเขาในวัยเด็ก ภาพป่าของศิลปินที่จริงเเล้วไม่ได้มีแค่ต้นไม้ และทิวทัศน์เท่านั้นเเต่เฉดสีเงาอุ่นๆใต้ต้นไม้ต่างหากที่บรรจุเเคปซูลเวลาขณะที่ทั้งคู่ได้พบกันระหว่างทาง สุขที่ได้พบกันในธรรมชาติจริงๆ ถ้าเอียงหูฟังเราจะได้ยินบทสนทนาของสองพ่อลูกใต้ร่มมเงาสีดำ เงาสีดำจะจางลงไปทุกที ตัวศิลปินเองเชื่อว่าป่าในความทรงจำของเราทุกคนไม่เคยเปลี่ยน เเต่สิ่งที่เปลี่ยนไปคือตัวเราที่เจริญเติบโต เเละการเปลี่ยนเเปลงนั้นอาจจะเป็นเหตุผลที่เขาทำภาพพิมพ์ป่าในเทคนิคต่างๆ จากหลายช่วงของชีวิตเพื่อถามตัวเองว่า ความสุขในวันนั้นยังอยู่กับเขารึเปล่า หรือมันอยู่ที่ไหนกันแน่