วรกร คำประเสริฐ (คลิกดูประวัติ >)
“ความงาม” สำหรับข้าพเจ้านั้นคำนี้เป็นคำที่ลึกซึ้ง กินใจ กระชับ รู้สึกถึงได้ ซึ่งแตกต่าง จากความสวย ความสวยนั้นอาจสัมผัสได้ด้วยการมองเห็นด้วยตา หรือสัมผัสด้วยการจับต้อง ได้ยิน ได้กลิ่น สิ่งนั้นน่าพึงใจ ชวนให้น่าหลงใหล ซึ่งในมุมของข้าพเจ้านั้นเห็นว่าแตกต่างจากความงามที่ได้รับ ในความรู้สึก เป็นความรู้สึกถึงได้ด้วยความชื่นชมทางจิตใจ และเป็นความรู้สึกทางจิตวิญญาณ ซึ่งก่อเกิดความปิติ งดงาม ลึกซึ้ง กินใจ ทำให้อ่อนน้อม ถ่อมตน ลดความแข็งกระด้างทางความรู้สึก กลายเป็นความรัก
ความอ่อนโยนจึงเป็นเรื่องของการรับรู้ทางความรู้สึกมากกว่าการสัมผัสภายนอก ข้าพเจ้าจึงสนใจในเรื่องของความงามทางความรู้สึกที่ได้ซึมซับ จากแม่ที่เป็นเพศหญิงและเพื่อนผู้หญิง ซึ่งเป็นเพศของแม่ทั้งทางตรง และทางอ้อม ความรู้สึกที่ได้รับทำให้ข้าพเจ้าอบอุ่นใจ มีกำลังใจ เข้มแข็ง มั่นคง และปลอดภัยทางความรู้สึกนึกคิด ซึ่งเป็นแรงขับเคลื่อนสิ่งต่าง ๆ ในชีวิตที่ขับไล่ความ เหงา ความโดดเดี่ยว ความหวาดกลัว ท้อแท้ สิ้นหวัง และทุกสิ่งที่ทำให้เกิดความห่อเหี่ยว แห้งเหือด ในชีวิตให้เบาบางลง โดยแสดงออกผ่านผลงานศิลปะที่ได้สร้างสรรค์ขึ้นในชุดนี้
ในการแสดงออกด้วยรูปธรรมของศิลปะ ข้าพเจ้าใช้รูปร่างของคนที่เป็นทั้งเพศชาย และเพศหญิงที่มีความผูกพันประสานกัน เชื่อมโยงต่อกันด้วยอารมณ์แห่งความรัก รวมถึงการใช้สัญลักษณ์ต่าง ๆ เช่น ภูเขา หน้าผา บันใด เก้าอี้ และดอกไม้ ซึ่งล้วนแล้วแต่มีความสัมพันธ์กับเรื่องราวที่ข้าพเจ้า สร้างสรรค์